قرن هجدهم و نوزدهم

در قرن هجدهم، با اختراع دستگاه‌های جدید، روش‌های فر کردن مو نیز پیشرفت کرد. یکی از این اختراعات مهم، دستگاه فر کننده مو بود که توسط مارسل گراتو در دهه ۱۸۷۰ میلادی ابداع شد. این دستگاه به نام “مارسل ویو” شناخته شد و به سرعت محبوبیت یافت. این دستگاه امکان فر کردن مو با حرارت کنترل شده را فراهم می‌کرد و به یکی از ابزارهای اساسی در سالن‌های زیبایی تبدیل شد.

قرن بیستم

در اوایل قرن بیستم، با پیشرفت تکنولوژی، روش‌های جدیدی برای فر کردن مو به وجود آمد. یکی از این روش‌ها استفاده از مواد شیمیایی برای فر کردن دائمی موها بود. این روش که به نام “پرم” شناخته می‌شد، به زنان امکان می‌داد تا بدون نیاز به استفاده مکرر از دستگاه‌های حرارتی، موهای فر دائمی داشته باشند. همچنین، در دهه ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰، فر کردن مو به یکی از نمادهای فرهنگی و هنری تبدیل شد و بسیاری از افراد مشهور از این سبک استفاده می‌کردند.